Γράφει η Νάνσυ Καλαφάτη
Από την επόμενη Παρασκευή η εφημερίδα του Αιμίλιου Λιάτσου, κατεβάζει στο 1 Ευρώ -από τα 2,5- την τιμή του φύλλου της και καταργεί το μίνι- μάρκετ” του Σαββατοκύριακου.
Ο εκδότης-διευθυντής της εφημερίδας τολμάει να λέει: “Στηρίξτε την προσπάθεια μας”!
Παρακάτω επεξηγεί τους λόγους που τον οδήγησαν να πάει κόντρα στο ρεύμα του εκδοτικού κατεστημένου:“Είναι μια απόφαση υψηλού ρίσκου, αλλά γεμάτη ηδονή, αγωνία και- εν τέλει- ένα πραγματικό τεστ, για το αν αξίζει η Π&13 να υπάρχει στο περίπτερο για τη δημοσιογραφική της ύλη ή αν ο αναγνώστης μας αγοράζει για τις προσφορές μας”.
Ένας χαρακτηρισμός που με ενοχλεί πολύ, κυρίως τα τελευταία χρόνια, είναι όταν αποκαλούν οι συνάδελφοι, τους εργασιακούς μας χώρους “μαγαζιά”. Εκτιμώ πολύ όσους εργάζονται στους τομείς πώλησης και πιστεύω ότι θέλει ειδικές γνώσεις και ικανότητες. Προσωπικώς όμως δεν αισθάνθηκα ποτέ “πωλήτρια” της είδησης, όπως και πάρα πολλοί συνάδελφοι που συχαίνονται την επαγγελματική αντιποίηση!
Οι δάσκαλοι του Σωτήρη, του Μάκη, του Νίκου, του Γιάννη, οι δικοί μου, επέμεναν ότι ο δημοσιογράφος είναι “μοναδικός λειτουργός” της κοινωνίας!
Όπως ο ιερέας διαμεσολαβεί μεταξύ Θείου και ανθρώπινου, έτσι και ο δημοσιογράφος οφείλει να διαμεσολαβεί μεταξύ των εξουσιών και της κοινωνίας!
Πληροφορώντας, κρίνοντας ή επικρίνοντας! Έτσι εξελίχθηκε η δημοσιογραφία παγκοσμίως!Επάγγελμα πολύ σκληρό και το δικό μας, πολύ επώδυνο απ΄ αρχής της !
Έτσι όμως, στα δύσκολα χαράσσεται η πορεία του καθενός μας! Έτσι καταλαμβάνει ο καθένας μας, τη θέση του στον πίνακα βαθμολόγησης της ικανότητάς του, από το αναγνωστικό κοινό.
Γιατί την αξία μας δεν την καθορίζουν οι εργοδότες των τελευταίων δεκαετιών. Ούτε οι γνωστές “παρέες” που μετακινούνται σχεδόν ομαδικά από το ένα μέσο στο άλλο συνοδευόμενες με βαθμούς αναγνωρισιμότητας- λόγω ηλεκτρονικών μέσων. Αλλά το μεγάλο κοινό, αναγνώστες, ακροατές, θεατές!
Ο ρόλος μας είναι, να γράφουμε και να παραδίδουμε τα γραφόμενα, στο κάθε μέσο με το οποίο συνεργαζόμαστε! Ποτέ οι παλαιότεροι δε θα μπορούσαν να φανταστούν, ότι ο Τύπος - κυρίως του Σαββατοκύριακου- θα έφτανε στα περίπτερα με “μπαγιάτικη” ύλη, μόνον και μόνον για να πουλήσει σε ναύλον συσκευασία, κάποια προϊόντα μεσοτιμής!
Με τον Αιμίλιο Λιάτσο γνωριζόμαστε μόνον εξ όψεως. Δεν έτυχε να συνεργαστούμε σε κάποιο μέσο. Εκ μέρους της newstrap τον συγχαίρουμε για την υγιή προσπάθεια του, σε μια πράγματι δύσκολη εποχή, κατά την οποία ο κλάδος μας δυστυχεί. Του ευχόμαστε να αντέξει τα “δύσκολα” της κάθε αρχής... Να είναι υπομονετικός, γιατί έστω και με επώδυνο τρόπο, η δημοσιογραφία θα ξαναβρεί τη στράτα της σε λίγο. Με πολύ πιο σύγχρονα εργαλεία, πολύ πιο δυνατούς,άξιους και με ρωμαλέα άποψη, συναδέλφους.
Και ΝΑΙ: Το 1 Ευρώ ας το δώσουμε για την εφημερίδα “Π&13”των συναδέλφων μας, πρώτα εμείς, οι της “δημοσιογραφικής οικογένειας”! Ας ενισχύσουμε τα καθαρά μέσα, γιατί είναι αυτά που θα ξαναχτίσουν τα Ταμεία μας. Αυτά, που μας τα καταληστεύουν και παρακολουθούμε την καταστροφή τους σχεδόν παθητικά, σκεπτόμενοι ΄- πολλές φορές- τα συμφέροντα των εργοδοτών και όχι τα δικά μας!
Αλλά συνάδελφοι οι δημοσιογράφοι-εκδότες θα τα ξαναφτιάξουν και όχι οι μεγαλοσχήμονες συνεργάτες των “εργολάβων”αφεντικών!